تترون های ژاپنی
عطرهای فرانسوی
برنجهای پاکستانی
چای های هندی
در "عزای تو "همه ی جهان جمع اند

ما هم امده ایم ....
با نامه های "کوفی ".....!


چیزی عوض نشده ...
فقط تقویم ها شیک تر شده اند!
و سال هاست دو روز پشت سر هم، "سر خ اند "
می گویی نه
مسلمی بفرست ...
تا از بلندترین برج پایتخت
پرتش کنیم !



به یاد لبان تشنه ات
ظهر عاشورا ...
شربت زعفرانی نوشیدیم
در جام های کریستال.....!



شب عاشوراست
چراغ های شهر را خاموش کنید!
بگذارید
آنها که می خواهند کنار دریا بروند؛
بروند ....



آن طرف
راه را بر کاروان تو بسته اند ...
این طرف
چه راه بندی ست جاده شمال ....!

کربلا....یکشنبه پنجم محرم الحرام سال 61 هجری قمری

نیروهای پراکنده در سطح شهر کوفه کم کم جمع شده و به لشکر عمر بن سعد می پیوندند. نوشته اند: شیث بن ربعی با هزار سوار به سوی کربلا روان شد.

عبیدالله عده ای را مأموریت داد تا در مسیر کربلا بایستند و از حرکت کسانی که به قصد یاری حسین(ع) از کوفه خارج می شوند، جلوگیری کنند.

چون گروهی از مردم می دانستند که جنگ با امام حسین(ع) در حکم جنگ با خدا و پیامبر است، در اثنای راه از لشکر دشمن جدا شده و فرار می کردند. نوشته اند: فرماندهی که از کوفه با هزار جنگجو حرکت کرده بود، چون به کربلا رسید، سیصد یا چهارصد نفر همراه او بودند و بقیه چون اعتقادی به این جنگ نداشتند، اقدام به فرار می کردند.

از سخنان امام حسین(ع) با سپاه دشمن

« هیهات ما تن به ذلت نخواهیم داد. خدا و رسول او و مؤمنان هرگز برای ما ذلت و خواری را نپسندیدند. دامنهای پاکی که ما را پرورده است و سرهای پرشور و مردان غیرتمند هرگز فرومایگان را بر کشته شدن مردانه ترجیح ندهند.

قصر بنی مقاتل... چهارشنبه اول محرم الحرام سال 61 هجری قمری 

گروهی از اهل کوفه در این منزلگاه خیمه زده بودند. حضرت از آنها پرسید: ایه به یاری من می آیید؟ بعضی گفتند: دل ما رضایت به مرگ نمی دهد و بعضی دیگرگفتند: ما زنان و فرزندان زیادی داریم. مال بسیاری از مردم نزد ماست و خبر از سرنوشت این جنگ نداریم، لذا از یاری تو معذوریم.

حضرت به جوانان امر کرد که آب بردارند و شبانه حرکت کنند. امام(ع)همانگونه که سوار بر مرکب بود، مختصری به خواب رفت. پس از بیداری کلمه ی استرجاع(انا لله و انا الیه راجعون) را تکرار می کرد.« علی اکبر جلو رفت و علت را جویا شد؛ حضرت فرمود: اسب سواری جلو من در خواب ظاهر شد و گفت: این قوم شبانگاه در حرکت است و مرگ به استقبالشان می آید.» علی اکبر گفت:« پدرم! ایا ما بر حق نیستیم؟» حضرت فرمود:« سوگند به خدا که ما بر حقّیم.» علی اکبر گفت:« پس ما را باکی از مرگ نیست.» امام فرمود:« خدا تو را جزای خیر دهد.»* حسین(ع) در این منزل به عبیدالله جعفی چنین فرمود:

پس اگر ما را یاری نمی کنی خدای را بپرهیز از این که جزو کسانی باشی که با ما می جنگد. سوگند به خدا اگر کسی فریاد ما را بشنود و ما را یاری نکند، خدا او را به رو در آتش می افکند.

السلام علیک یا ابا عبدالله الحسین

ارباب صداي قدمت مي آيد

هنگامه ي اوج و ماتمت مي آبد

ما در تب و تاب غم تو مي سوزيم

پيراهن مشكي آماده كنيم چند روز ديگه محرمت مي آيد.

السلام عيلك يا ابا عبدالله الحسين(ع)

10 روز دگر مانده فقط تا به محرم
نگرانم...نگرانم...
 نكند خواب بمانم؟

نكند بغض من از شدت غم،نه ببارد،نه بكاهد،ابد الدهر بماند...؟

نكند اشك نريزم؟

نكند كرب و بلا و نجفم را ندهي حضرت ارباب؟

نكند باز نخوانم كه حرم،اهل حرم،مير و علمدار نيامد؟

نكند باز بمانم؟

نكند پاى پياده حرم ات باز بماند به دلم حسرت و آهش...؟

نگرانم..نگرانم...نكند دير شود،جاى بمانم

رمضان نزدیک است،

راستی... حسرت کربلا خوردن،

روزه را باطل نمیکند؟!؟ الهم الرزقنا کربـــــلا بــــه حـــق رقیــه(س)

یکی از علمای وارسته و برجسته ی نجف به کربلای معلّی مشرّف می شود و در حرم مطهّر حضرت سیّدالشّهداء علیه السّلام به محضر حضرت مهدی أرواحنا فداه شرف یاب می گردد.

امام زمان علیه السّلام به او می فرمایند:
«فلانی، ببین این جا که (در کنار ضریح جدّ غریبم و زیرگنبد طلای آن) دعا مستجاب است. مردم به فکر من نیستند و برای فرج من دعا نمی کنند.»

سپس آن حضرت تصرّف ولایی می فرمایند و آن عالِم ربّانی خواسته های مردم را می شنود که هر کدام برای حوایج خصوصی خود دعا می کنند. امام علیه السّلام می فرمایند:

«شنیدی؟! حتّی یک نفر از این زائرین نگفت: خدایا، فرج مهدی را برسان!»1

۲. مجله ی موعود ش۱۳، مقاله ی آقای هاشمی ن

آیا اهل بیت(ع) روز اربعین در کربلا حضور داشته اند؟

یکی از مسائل مبهم تاریخ عاشورا تعیین زمان حضور اهل بیت امام حسین(ع) بعد از شهادت ایشان در کربلا است، زیرا در اغلب منابع حدیثی و تاریخی در این باره به صراحت نکته ای نیامده است که آیا این حادثه، روز بیستم صفر سال 61 اتفاق افتاده است یا پس از آن؟ آن چه بسیاری از منابع قدیمی از آن سخن گفته اند، این است که در این روز، سرِ امام حسین(ع) به بدنش ملحق شده است.هم چنین نقل شده که بیستم صفر روزی است که خاندان امام حسین(ع) از شام به مدینه بازگشتند.

امروز جابر با شوق به سوي کربلا می رود تا حسینی شود.

امروز هستي، حسين را زمزمه مي کند و عطشناکان ولايت،

اربعين، بيعت دوباره با عاشوراست و يادمان روزهايي است که خورشيد را

بر فراز نيزه هاي جهل کردندتا شیعیان تا زمانی که دنیا برپاست بر مظلومیت سید الشهدابگریند.